Υετός …αυγουστιάτικου παγετού

το κορίτσι του αυγουστιάτικου υετού

(Μάγκισσα, Μάγισσα και Αλανάρια)

….Προχθές το πρωί, στάθμευσα το αυτοκίνητό μου δίπλα, λίγο πιο κάτω, από τον κρεοπώλη μου για να πάρω λίγο κρέας. Επέστρεψα, μπήκα στο αυτοκίνητο για να φύγω. Πίσω μου υπήρχε αρκετός χώρος. Μπροστά μου υπήρχε κενό δύο περίπου μέτρων και μετά μια σειρά αυτοκινήτων. ΄Όταν άναψα τον σηματοδότη μου για να βγω αριστερά, ένα αυτοκίνητο τύπου τζιπ, όπως βρισκόταν στην αριστερή πορεία στον κύριο δρόμο, (λεωφόρο) κάνει στροφή δεξιά, κόβει απότομα την κυκλοφορία που ερχόταν από απέναντι και σταθμεύει σφήνα και κάθετα στο κενό των δύο μέτρων, ακριβώς  μπροστά μου. Σταμάτησα απότομα. Παρατηρώ και τι να δω; Από το κοντοκάροτσο παλαιού τύπου τζιπ, βγαίνει νεαρή γυνή, ένα ανταρτοειδές γυναικίδειο κατασκεύασμα, με κόμη ξανθοειδή, φέρουσα φούστα μιας σπιθαμής μετά κομβίων και πουκαμισάκι ανοικτού χρώματος, ανέμελα ριγμένο στο παστοειδές ( ισχνοειδές) κορμί της. Αστραπιαία, δίκην ταχυ – δακτυλουργού, άλλαξε τα γυαλιά του ήλιου με άλλα ( πιθανότατα φορεί, άλλα γυαλιά εντός και άλλα εκτός). Διαμαρτυρήθηκα με γκριμάτσα προσώπου. Το πρόσεξε, γιατί ήταν ένοχη. Μου έριξε ένα γρήγορο απάτσικο, βλοσυρό βλέμμα απαξίωσης, αλλά γεμάτο πείσμα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς μέσα σε ένα λίκνισμα εξαίρετης α-θηλυκότητας. Χαμήλωσα το βλέμμα και λέω από μέσα μου – χωρίς γκριμάτσα-.

« Αυτή είναι μαγκιά. Μάγκισσα και αλανιάρα … ουαί και αλί, εκείνος που θα σε πάρει ή ήδη είναι κοντά σου…».

Σημ: Το πιο πάνω «αντράκι» αποτελεί σίγουρα εξαίρεση του γυναικείου φύλου, η πλειονότητα του οποίου συντηρεί την αισθητική της ανθρώπινης παρουσίας, (της ψυχής, του λόγου και της αμφίεσης).

(Αυτό το κείμενο το αφιερώνω στο φίλο μου John. που …ψάχνει,… όλο ψάχνει –αυτός ξέρει-).