Μια παρεξηγημένη έπαρση με σύγκρουση
Τι να πούμε; Αρρωστήσαμε πια να παρακολουθούμε τα πολιτικά καταστροφικά τσαλίμια της νέας κυβέρνησης της Ελλάδας. Μπορεί να διερωτηθεί κανείς: «υπάρχει τόσο μεγάλος παρεξηγημένος πατριωτισμός;» «υπάρχει πρωθυπουργός που θυσιάζει τη φυσιολογική πορεία της χώρας του, στο όνομα των προεκλογικών του εξαγγελιών και του τερματισμού, δήθεν, της λιτότητας;» Και ταυτόχρονα να αρνείται να αλλάξει ένα σαθρό διοικητικό σύστημα που στέκεται εμπόδιο στην πάρα πέρα ανάπτυξη της χώρας του που συντηρεί μια καιροσκοπική πελατειακή νοοτροπία; Κύριε ελέησον!!!
Μα και η Ευρώπη δεν πάει πίσω. Μουλάρωσε για τα καλά και προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις της να φέρει τον Τσίπρα με τα νερά της. Δεν θέλει ρε παιδί μου ο άνθρωπος να παραμείνει στο ευρώ! Αφήστε τον, κύριοι , να κάνει του κεφαλιού του! Μπορεί να έχει κάποια μεγαλόπνοα σχέδια που κανείς άλλος στην Ευρώπη δεν μπορεί να αντιληφθεί. Μπορεί ο νέος πρωθυπουργός να έχει, δια του υπουργού του (με τη μοτοσυκλέτα και το σακίδιο στον ώμο), ευφάνταστες οικονομικές στρατηγικές για να επιλύσει το οικονομικό πρόβλημα όχι μόνο της χώρας του αλλά και όλης της Ευρώπης, «αβρόχοις ποσί». Να μην απαιτούνται δανεικά στην ανάγκη να επιβιώσει ένας λαός. Κάτι σαν φυτείες ευρώδεντρων ή δραχμόδεντρων. Κάθε χίλια χρόνια γεννιέται μια μεγαλοφυΐα που μένει στην ιστορία. Μια μεγαλοφυΐα που αλλάζει όχι μόνο την πατρίδα του αλλά και το ρου της ιστορίας. Αλλάζει όλο τον κόσμο!!! Αυτό προσπαθεί να κάνει και ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μην απορείτε για το νεαρό της ηλικίας του. Όλοι οι μεγάλοι άνδρες δεν ήταν νέοι; Κύριε ελέησον!!!
Στο κάτω- κάτω, ρε παιδί μου, η Ευρώπη ας αντιληφθεί τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο Τσίπρας. Μην τον βλέπετε που το παίζει γόης, άνετος και μάγκας. Δεν βλέπετε ότι έχασε τον προσανατολισμό του; Από τη μια – έξωθεν- ο Σόιμπλε, από την άλλη – έσωθεν- η Ζωή. Από τη μια –έξωθεν- ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, από την άλλη, έσωθεν -ο Λαφαζάνης-. Από τη μια –έξωθεν- η Λαγκάρντ, από την άλλη –έσωθεν και επί των επάλξεων- η πυριτιδαποθήκη του Κούγκι. Πόσα μέτωπα να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος; Πόσα ψέματα του ιδίου και των ομοϊδεατών του να διορθώσει; (Αυτών που δεν αναγνωρίζουν το θεσμό της Ευρώπης). Κύριε ελέησον!!!
Η χρυσή εποχή των προεκλογικών χειροκροτημάτων τέλειωσε. Οι δαφνοστρωμένες στράτες του «ωσαννά» τέλειωσαν. Τώρα συντελείται ο Μυστικός Δείπνος. Οι «Ιούδες», δήθεν, καραδοκούν να δράσουν πάραυτα. Ο νέος πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί προεκλογικά στους ψηφοφόρους του, λαγούς με πετραχήλια. Ε΄ τώρα έχει έξι μήνες που προσπαθεί, σφίγγεται, ξανασφίγγεται, ιδρώνει, ξαναϊδρώνει αλλά τίποτα. Ας τροχοδρομήσουν τα πράγματα καλέ, έτσι που να φαίνεται από τη μια ότι νίκησε ο Τσίπρας και από την άλλη νίκησε η Ευρώπη. Σπουδαία τα λάχανα! Δεν μπορεί μια ολόκληρη Ευρώπη να βρει τον τρόπο για να είναι όλοι νικητές; Κύριε ελέησον!!!
Δεν φτάνουν τα προβλήματα που είχε και συνεχίζει να έχει ο Ελληνικός λαός, τώρα προστέθηκε και το άγχος της επικείμενης καταστροφής, της πιθανής πτώχευσης, της ρήξης, της πτώσης του τόπου στις τριτοκοσμικές χώρες, τη στιγμή που πολλές άλλες χώρες προσπαθούν να ενταχθούν στις τάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τελικά αν πεισθεί η κυβέρνηση και αποδεχτεί τους όρους της Ευρωζώνης θα είναι προς όφελος του Ελληνικού λαού. Βέβαια η ζημιά της ανυποληψίας, της έλλειψης εμπιστοσύνης, της συνέπειας που προκάλεσε ο νυν πρωθυπουργός με τα «κοπέλια» του, υπό τον μανδύα της στείρας συγκρουσιακής πολιτικής, θα παραμείνουν αγκάθια στην όλη πορεία του έθνους.
Ο Τσίπρας ακόμη και τώρα –μετά από έξι μήνες- στο χείλος της καταστροφής , απειλεί ότι θα πει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα «Μεγάλο Όχι». Το «όχι», το καταλαβαίνω. Γιατί όμως «μεγάλο»; Προεκλογικά το είπε καθαρά ο νέος πρωθυπουργός: «θα παίζει τον ζουρνά και αυτοί θα χορεύουν». Πράγματι η Ευρώπη τώρα χορεύει. Να δούμε όμως ποιος θα χορέψει τον τελευταίο χορό!!!
Κύριε ελέησον!!!
Υετός 