Γράμμα προς το δυσπροσάρμοστο συμπολίτη μου
Αγαπητέ δυσπροσάρμοστε,
Για να μπορείς να λειτουργείς σωστά, μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο στο οποίο εσύ επέλεξες να ζεις, θα πρέπει η συμπεριφορά σου, τουλάχιστον αυτή που επηρεάζει τούς γύρω σου, να είναι μέσα σε καθορισμένα και ευπρεπή πλαίσια. Δε είναι ό,τι θέλεις. Ό,τι θέλεις κάμε, αλλά οι ενέργειές σου να έχουν αντίκτυπο μόνο στον εαυτό σου. Αν δεν είναι το «φυσιολογικό» σου, κύριε, ( όπως υποστηρίζεις), για να μπορείς να ακολουθείς εύκολα μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που απαιτείται κάθε φορά, θα πρέπει να αγωνίζεσαι σκληρά, να επιβάλλεσαι στον εαυτό σου, να εκχέεις ιδρώτα αυτοδέσμευσης, να κουράζεσαι στον αγώνα για αυτοπειθαρχία, να μάθεις να ρίχνεις φάσκελα στο πρόσωπό σου, να μάθεις να λες όχι στις εγωιστικές σου τάσεις. Για να είσαι σε θέση να ακολουθείς κανόνες και νόμους και τρόπους καθημερινής συμπεριφοράς και να συνταυτίζεσαι και να συμπορεύεσαι με το κοινωνικό σύνολο, θα πρέπει να προσπαθήσεις , να κουραστείς, να ιδρώσεις. Να ξέρεις κύριε δυσπροσάρμοστε ότι, λίγο ή πολύ, έτσι κάμνουμε όλοι για να μπορούμε να κινούμαστε συγκαταβατικά μέσα στην κοινωνία μας. Αγωνιζόμαστε και γινόμαστε κάθε φορά καλύτεροι, παραμερίζοντας μερικές φορές το δικό μας εγώ.
Το «έτσι είμαι εγώ και σε όποιον αρέσει», που επικαλείσαι κάθε φορά, να ξέρεις ότι δεν είναι μαγκιά, αλλά αδυναμία χαρακτήρα χείριστου είδους. Δεν μπορείς, κύριε, από τη μια να θέλεις να κτίζεις το σπίτι σου σε κατοικημένη περιοχή, να θέλεις να πηγαίνει το παιδί σου σε σχολείο τής γειτονιάς σου και να κάνει παρέα με το παιδί μου, να θέλεις να σου λέω καλημέρα κάθε πρωί, να διεκδικείς από όλους τα δικαιώματά σου καθημερινά, να θέλεις να μπεις στο σύλλογο γονέων, να επιδιώκεις να μπεις επίτροπος στην εκκλησία τής ενορίας σου, να κινείσαι ανεμπόδιστα με το αυτοκίνητο σου στους δημόσιους δρόμους, και γενικά να κολακεύεσαι ότι αναμιγνύεσαι σε κοινωνικές ομάδες και από την άλλη να κάμνεις του κεφαλιού σου. Οφείλεις να ακολουθείς κάποιους κανόνες καλής συμπεριφοράς και ευπρέπειας, που καθορίζονται από την ανάγκη να ζήσουμε όλοι μαζί.
Διαφορετικά κύριε δυσπροσάρμοστε πήγαινε κάπου, σε ερημική περιοχή, να ζήσεις μόνος σου. Εκεί αν θέλεις πυροβόλα τούς ουρανούς. Εκτόξευε την ακατάσχετη βωμολοχία σου στα σύννεφα και απολάμβανε ναρκισσιστικά το …δυναμισμό σου. Άμα θέλεις κουβέντιαζε με τις σαύρες και τα ποντίκια και τα άγρια θηρία. Εκεί δεν χρειάζεσαι τίποτα. Ούτε οδοντόκρεμες, ούτε ξυραφάκια, ούτε είδη καθαριότητας. Δεν χρειάζεται να κατανοείς, να συμφωνείς, να αγαπάς, να συμπάσχεις , να συγχαίρεις. Εκεί καθάριζε τη μύτη σου με το δάκτυλο και αφόδευε όπου σού αρέσει. Ρίχνε τα σκουπίδιά σου όπου σε βολεύει. Άμα θέλεις ακόμη, φτύνε από το πρωί μέχρι το βράδυ τις πέτρες και το χώμα. Κάποτε όμως δοκίμασε να φτύσεις και στα μούτρα σου. Πυροβόλα τη μοναξιά σου και ζήσε με τη μοναξιά σου.
Σε χαιρετώ που με άκουσες και χαιρετισμούς στους …γονείς σου.
Με εκτίμηση
Υετός 23 Ιουνίου 2011
Υετός 
Αγαπητέ μου, σκέφτομαι πως, κάποιος σε έχει φέρει στα όρια της αντοχής σου με τη συμπεριφορά του για να αντιδράσεις τόσο έντονα! Κι όμως έχεις τόσο δίκιο… Αυτό που με στεναχωρεί βέβαια είναι το ότι, τελικά, ο » Δυσπροσάρμοστος», ούτε θα το δεί, ούτε θα το διαβάσει.! Άσε που και αν ακόμα το έβλεπε θα υπέθεται ότι αφορά μάλλον … το γείτονα.. Δύσκολοι Καιροί, όντως!!
Αγαπητέ οφειλέτη, ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Όντως γέμισε η ζωή μας με δυσπροσάρμοστους. Συναντήσαμε πολλούς στο παρελθόν, τώρα και θα συναντούμε και στο μέλλον. Επειδή προσωπικά θέλω και αγωνίζομαι να είμαι συνεπής, ευγενής και να σέβομαι τους κανονισμούς, συνέχεια το μάτι μου πέφτει στους δυσπροσάρμοστους. Μα το χειρότερο είναι όταν μιλάς μαζί τους αυτοί παρουσιάζονται υπέρμαχοι της τάξης και της ηθικής. Δεν παύουν να περιγράφουν ειρωνικά ή «θυμοδκιάρικα» τις όποιες παρανομίες βλέπουν και να στηλιτεύουν με άχτι αυτούς που τις διαπράττουν. Σε μελλοντική ανάρτηση θα ασχοληθώ με πραγματικά περιστατικά που δεικνύουν το χαρακτήρα του δυσπροσάρμοστου.